H πρόσφατη απόφαση του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ να αποκλείσει την εγγραφή του τυφλού αριστούχου μαθητή Αργύρη Κουμτζή είναι μια απόφαση που πέρα απ΄τον πρόδηλα αντι-ανθρωπιστικό χαρακτήρα και την πολιτική της καταδίκη, καταστρατηγεί συνταγματικές επιταγές όσο και διεθνείς συνθήκες με υπερνομοθετική ισχύ.
Η “τυφλή” άλλωστε εφαρμογή από μέρους του Τμήματος Φυσικής της παραγράφου 2 του άρθρου 35 του ν. 3794/2009 με τίτλο «Εισαγωγή στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση ατόµων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις» που ορίζεται ότι οι πάσχοντες από τις αναφερόµενες στην προηγούμενη παράγραφο παθήσεις δεν εισάγονται σε Τµήµατα στα οποία λόγω της φύσης της επιστήµης είναι δυσχερής γι’ αυτούς η παρακολούθηση σύµφωνα µε αιτιολογηµένη απόφαση του Τµήµατος, που εγκρίνεται από τη σύγκλητο και ανακοινώνεται πριν από την έναρξη του ακαδηµαϊκού έτους για το οποίο γίνεται η επιλογή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το Σύναγμά μας αλλά και με τη διεθνή και ευρωπαϊκή έννομη τάξη.
Το ευρωπαϊκο δε και διεθνές νομικό οπλοστάσιο θεσπίζει ευρύ κανονιστικό πλαίσιο για την καταπολέμηση των διακρίσεων και λόγω αναπηρίας και προωθεί την ύπαρξη ίσων ευκαιριών στην παροχή εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, στην ελευθερία επιλογής του επαγγέλματος και στην ισότιμη πρόσβαση στην εργασία. Πρόκειται για διατάξεις που βάσει του άρθρου 28 του Συντάγματος υπέρκεινται κάθε εγχώριας ρύθμισης.
Σε διεθνές επίπεδο η ∆ιακήρυξη των ∆ικαιωµάτων των Ατόµων µε Αναπηρία (1975) ορίζει ότι τα ανάπηρα άτοµα έχουν το κληρονοµικό δικαίωµα σεβασµού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας τους. Τα ανάπηρα άτοµα, οποιαδήποτε κι αν είναι η προέλευση, η φύση και η σοβαρότητα τωνπαθήσεων τους, έχουν τα ίδια θεµελιώδη δικαιώµατα µε τους συµπολίτες της ίδιας ηλικίας, που συνεπάγεται πρώτα και κύρια το δικαίωµα να απολαµβάνει µια καθώς πρέπει ζωή, όσο το δυνατό κανονική και πλήρη.
Το ίδιο έρχεται να επιβεβαιώσουν και η Παγκόσµια ∆ιακήρυξη για τα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα, η ∆ιεθνής Συνθήκη για τα Οικονοµικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά ∆ικαιώµατα και η ∆ιεθνή Συνθήκη για τα Αστικά και Πολιτικά ∆ικαιώµατα, συνθήκες που διακηρύττουν ότι τα δικαιώµατα που αναγνωρίζουν πρέπει να διασφαλίζονται ισότιµα για όλα τα άτοµα χωρίς διάκριση.
Οι Πρότυποι Κανόνες για την Εξίσωση των Ευκαιριών των Ατόµων µε Αναπηρία, οι οποίοι υιοθετήθηκαν από την Ελλάδα µε τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 του ν. 2430/1996 αποτυπώνουν τα δικαιώµατα των ΑµεΑ σε σηµαντικούς τοµείς της ζωής τους, εκφράζοντας την ηθική δέσµευση των κρατών για ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων για ίσες ευκαιρίες στα άτοµα αυτά). Συγκεκριμένα, στον κανόνα 6 προβλέπεται ότι τα Κράτη πρέπει να αναγνωρίζουν την αρχή της ισότητας των ευκαιριών στη βασική, µέση και ανώτατη εκπαίδευση για τα παιδιά, τους νέους και τους ενήλικες µε Αναπηρία, σε ενταγµένες δοµές.
Ενώ ο κανόνας 24, θεμελιώνει την αρχή τη μη διάκρισης και στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα τα συµβαλλόµενα κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωµα των ατόµων µε αναπηρία στην εκπαίδευση.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τώρα, η Ευρωπαική Σύµβαση για την προάσπιση των ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΣ∆Α) που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν.δ. 53/1974 στο άρθρο 14 ορίζει ότι απαγορεύονται οι διακρίσεις και με το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο εντάχθηκε στο κατάλογο των δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Με τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτης του 1961 το οποίο έγινε νόμος του κράτους υπό την 1η σοσιαλιστική κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου με το ν. 1426/1984 θεσπίζεται στο άρθρο 9, το ∆ικαίωµα για επαγγελµατικό προσανατολισµό σε όλα τα πρόσωπα, συµπεριλαµβανοµένων και των αναπήρων, ενώ με το άρθρο 10 θεσπίζεται το ∆ικαίωµα για επαγγελµατική εκπαίδευση.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Οδηγία 2000/78 ΕΚ του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2000 για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, ανεξαρτήτως θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού όπως και το Ψήφισμα του Συμβουλίου της 5ης Μαΐου 2003 για την παροχή ίσων ευκαιριών σε μαθητές και σπουδαστές με αναπηρίες, όσον αφορά την εκπαίδευση και την κατάρτιση (2003/C 134/04).
Τέλος, το ίδιο το Σύνταγμά μας, κατοχυρώνει τα ως άνω δικαιώματα και τις ελευθερίες που αφορούν στην προστασία της αξίας του ανθρώπου, την μόρφωση, την εκπαίδευση, την εργασία χωρίς διακρίσεις.
Συγκεκριμένα στο άρθρo 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι ο σεβασµός και η πρoστασία της αξίας τoυ ανθρώπoυ, στο άρθρο 4 θεσπίζεται η αρχή της ισότητας και ορίζεται ότι οι ΄Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόµου. Ακόμη κρίσιμης σημασίας είναι και το άρθρο 5 του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωµα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του ατόμου και τη ακώλυτη συμμετοχή του στην κοινωνική, οικονοµική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώµατα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγµα ή τα χρηστά ήθη.
Ο κύριος Χρυσάφης βέβαια πριν αρνηθεί στον Αργύρη το κατοχυρωμένο δικαίωμα του να εγγραφεί στο Τμήμα που πέτυχε με κριτήριο τη μαθητική του επίδοση δεν όφειλε ίσως να γνωρίζει τα παραπάνω.
Όφειλε όμως να γνωρίζει τουλάχιστον τη συνταγματική επιταγή του Άρθρoυ 16 που ορίζει ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν δικαίωµα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθµίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια, ενώ το Kράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα µε τις ικανότητές τους.
Όπως αναδεικνύεται και απ΄την απλή παράθεση των παραπάνω η προστασία των συμπολιτών μας με αναπηρία και η πρόσβασή τους στη τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ευχή, δεν αποτελεί διακριτική ευχέρεια του κάθε Προέδρου Τμήματος.
Αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα!
Η ανάλγητη κι αντι-ακαδημαϊκή εν τέλει στάση του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ αποδεικνύει για άλλη μια φορά το έλλειμμα ανθρωπιάς μέρους του ακαδημαϊκού κόσμου, αποδεικνύει την αδυναμία της χώρας μας να ανταποκριθεί στη διεθνή πραγματικότητα και φανερώνει μια Παιδείααποκλεισμών, μια Παιδεία σε εισαγωγικά που είναι σίγουρα “τυφλή” και “ανάπηρη” αφού δεν μπορεί δει το προφανές, να επιβραβεύσει τον αριστεύσαντα Αργύρη Κουμτζή!
Αργύρη είμαστε ΟΛΟΙ μαζί σου!
ΠΑΣΠ Νομικής 